Geschillenbeslechting werkt als volgt: partijen kiezen in toenemende mate voor arbitrage om complexe nationale en internationale commerciële geschillen te beslechten. Daardoor kan het geschil worden beoordeeld door arbiters die de relevante sector kennen en kan de uitkomst wereldwijd worden afgedwongen onder het Verdrag van New York. Hierbij gaat het meestal om geschillen die voortkomen uit financieringen, overnames, handelscontracten of bouwprojecten. Anders dan bij een procedure bij de gewone rechter vindt een arbitrageprocedure achter gesloten deuren plaats en is er in principe geen hoger beroep mogelijk.
Ook is het belangrijk om in een vroeg stadium na te gaan waar zich de vermogensbestanddelen van de wederpartij bevinden en om een methode van geschilbeslechting overeen te komen die het mogelijk zal maken om zich daar efficiënt op te verhalen. Bovendien kan het nodig zijn om, zodra een geschil is ontstaan en nog voordat de wederpartij zijn vermogensbestanddelen weet te verplaatsen of te bezwaren met pand- of hypotheekrecht, al beslagen te leggen om zeker te stellen dat in de toekomst een vonnis waarbij een geldbedrag wordt toegewezen ook daadwerkelijk voldaan zal kunnen worden. De procedure wordt primair bepaald door het arbitragerecht van de plaats van arbitrage en het eventueel van toepassing verklaarde arbitragereglement, maar wordt veelal in het Engels gevoerd en kent Angelsaksische invloeden. Er bestaat een grote variëteit aan instituten waar de arbitrage kan worden geadministreerd en die ieder hun eigen reglement kennen.